Wala akong maisip na isusulat sa blog ko! Dahil nag iisip pa talaga ako ng ipopost ko sa blog site ko… Aha!! Ito na lang ang mga pangalan ko nalang pag usapan natin, at dahil sa pinag isipan kong mabuti ito… this post is for me talaga hahahaha!!! dedicated sa sarili ko…Dahil mga katawagan sa akin ang isusulat ko…
“Papet” -
tawag sakin ng mga ka office mate ko sa call center…
actually bigay yan ng nanay at tatay ko na nickname at nakasanayan na ng lahat na tawagin ako sa aking palayaw, barkada, kalaro, hayskul, college at sa lahat ng mga pinag trabahuhan ko. Ewan ko ba, siguro dahil mukha akong puppet!
“Sir” -
tawag sakin ng aking best friend… AT ng mga boardmates ko dati sa iloilo…
“Anthony” -
tawag sakin ng mga one time meeting friend ko!!! ang pinaka common sa lahat ng name ko….
“Sir Santillana”
ayt!!! eto tawag sakin ng mga estudyante ko nung college…sa mga tinituruan ko sa skul,.. at sa pag blo blog!!!!
“Delfin” -
Yan ang ang name ko na naninindig ang balahibo ko pag tinatawag ako ng pinsan ko si toots..
“Ado”-
Aray!… jejeje tawag sakin ni mam janice…
“Untoy” -
SI lola ko ang tumatawag sakin nyan lalo na pag galit… lola wag mo na akong tawagin ha u'r dead na!
“Mauk”-
tawag sakin ng mga pinsan ko…. Mauk another term for mauy!
“DElfin anthony” -
tawag kadalasan ng mga bago kong kakilala at mga nging boss ko sa university at sa mga opisina trabaho na pina sukan ko…
“Tito dudz” – ayan lang naman ang taguri sakin ng mga pamangkin ko…
” Toto” – ayan ang tawag sa akin ng paborito kong tiyahin si nene patring... taga advise sa akin kakampi ko.
“Piolo”- ayan ang pangalan na tawag sakin ng batang kapitbahay namin sa san juan si mickey...
“Mr. pasaway”- tawag sakin ng mga kakilala kong education student hanngang ngayun… dahil sa ako kadalasan ang simuno ng rayut sa iskul… kadalasan nakikita nila akong nag yuyusi sa skul kahit bawal… nagkikipag away sa mga working student…nag susulat ng kung anu anu sa cr… nag wo walk out sa klase on the spot… weeee hindi pa ko normal noon… undirected life kumbaga…
at ipapasa ko ang mga tag na ito kina… tantantanrararantan…!!! charan!!! parang tanga lang ako pero ok lang lang hehehe!!! lahat sila nasa list ko para gumawa na rin sila ng sariling blog…
"The Tele Access CSR"
Wednesday, June 24, 2009
......aLaMaT nG dAy OfF......
day off!! natapos nanaman ang isang linggo… nung isang araw… halili and kho day… ayun kanya kanya ng pasahan ng kontrobersyal na video… mga kalibugan sa cp… hahahaha!! lahat busy… sa blu tut!!! at nun isang araw sa Aling deonisia naman kami naabala… Kasi laging pinag uusapan! at ngayun Tuesday? re touch ng life day!!! para fresh… eto lang naman yung ginawa namin pag malapit na ang uwian after daldalan ng walang kapaguran… hay parang hindi puyat noh??? kailangan energo energo yan ang gustung gustu kow!!! hahaha!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
saya saya!!!
;lahat fresh!!! pagkatapos ng shift hindi ka na pagod kasi night off na mamyang gabi!!!Basta ako matutulog lang ako ng matutulog!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
day off!!!
saya saya!!!
;lahat fresh!!! pagkatapos ng shift hindi ka na pagod kasi night off na mamyang gabi!!!Basta ako matutulog lang ako ng matutulog!
Wednesday, June 17, 2009
100 ways to change this napkin culture
Mga kapatid… tulungan nyo ang hari na baguhin ang kulturang pilipino. Isang bagay lang, ‘to lang talaga. Eye pramis. Da rest, Wala akong pakialam. Di ko talaga to masikmura. Wla na akong pakialam sa kung ano pa man. Mag-baboyan man kayo, tumakbo man kayong nakahubad sa SM mall of asia, Wala talaga akong pekealma. To lang talaga…TO LANGGGG!!!Hu Hu Hu… Wa…. Wa…. HUWAAAAAAAA!!!!Kelangan pa bang ime-morize to? LOOK!
Paki-explain nyo nga nito?! Lord naman! Bakit mga pinoy pa! Bakit sa dinami dami nang internet cafe, sandamakal na kasosyalan dito sa Manila, pa-inglis inglis pa, yet etoooo! ETOOOOO!!! ETOOOOOOOOOOOOOOOO! ANG KINA-IINISAN koooo! Siguro naman di ko na dapat i-explain yang picture na yan no?!
Sa sobrang sarap nang kinakain mo, den, ilalabas ang table napkin. EKKKKKKKKKKKK!!!!! Kelangan siguro sa mga pinoy, powerpoint presenteyshun on how to use dat wan… to something down below behind your ass…
I think we need to do something… Mag-organize ka Mhean, momnibochok, bromsmo, Che, asan ka, mag tayo kayo nang NGO, on how to teach pinoy sa tamang gamit nang twalet peyper.
Plis lang… eto suggestion ko:100 Ways to change diz NAPKIN culture1 ipag-seminar ninyo mga kapwa aboridyinis natin…
2 O kaya, gawing isang semester na subject to sa lahat nang unibersidad nang pinas…
3 O kaya, isama sa sermon nang mga pari at obispo tuwing sunday…
4 O kaya, ibandilyo sa lahat nang kanto nang pinas…
5 Manawagan na rin kayo sa wawawiiii…..
6 I-advertise - frontpage sa manila bulletin…
7 Ilagay sa prendster - andun lahat nang pinoy eh…
8 Isaksak mo na rin sa lahat nang porn site… mas madaming pinoy dun…
9 Maglagay nang karatula sa POEA…
10 Gawing WELCOME SIGN sa Manila International Airport
11 Tatanggalin din lang lahat nang billboards sa Menila, palitan na lang nito!
12 Gawing cover page sa lahat nang notebuk nang mga estudyante
13 Ilagay sa gilid nang diploma nang mga gu-gradweyt
14 Ilagay sa PRC certificate. Unahin natin sa mga nurses!
15 Magtayo nang booth sa SM city on how to properly use twalet peyper
16 Dun na rin sa Robinsons at gaisano
17 Sya, sya magtayo rin nang isa sa Public market!
18 O kaya, lahat nang mga driver sa dyip pangaralan lahat nang sasakay.
19 Bigyan nang test ang mga sasakay sa trysikel at dyip. Yong di makasagot, di isasakay.
20 Kausapin lahat nang accounting firm. Gawing pers page to nang financial report.
21. ilagay sa lahat ng mga dyalibi products ang reminder kung paano at saan ginagamit ang tissue na ‘yan. maraming kumakain na bata sa dyalibi. para bata pa lang sila, alam na nila paano at saan ‘yan gagamitin.
22. gawing reminders mula sa mga cellular networks, imbes na kung anu-anong promo ang ipinadadala nila sa mga celfons, yan na lang ang ipadala nila: a reminder on how and where to use that thing.
23. ilagay sa crimes punishable with lethal injection ang hindi tamang paggamit nito hahahaha
24. isama sa state of the nation address ng bawat pangulo ang paraan kung paano at saan ito gagamitin
25. kunin din ang coopereyshun ng mga extremists at leftists, ang hindi marunong gumamit ng tissue na yan ay chuchugihin nila hehehehe
26. kung sino ang mahuling ginagamit ito sa hapag-kainan, pagbawasin sa plato at paihiin sa baso para malaman nila kung gaano kadiri diri ang paglagay nito sa hapag kainan
27. Magpamudmod ng plyers na kasama ang larawan ng toilet paper at maglagay ng *caution: for poet-s only*–imimoris na lang kaya!
28. Dapat sa production pa lang may nakatatak na “For toilet use only!” Mas konti gastos ng ganon. Anyway, product nila yun, e di sila ang gumastos.
29. request si mike velarde na mag organize ng malaking prayer rally tungkol dito.
30. Gawin syang REFRAIN nang bayang magiliw para alam kagad nang mga bata.
31. Kumuha ng corporate account sa Vista Media at Clear Channel para sila ang gagawa ng mga billboards na ilalagay sa bawat poste ng kanto sa ka-Maynilaan., Ipapalit sa advertisment ng mga lipat bahay chenes chenes..eto ang nakasulat…muka bang pwet ang bibig mo?pwes ilagay mo ang toylet peper sa dapat nyang paglagyan,orelse isusumbong namin kayo kay Tulfo.
32. Pakiusapan si Willy sa wawawi na i-plug ang anomalyang ito tutal lahat naman ng pinoy nanunuod ng wawawi twing tanghalian eh!
33. Ang mahuling gumagamit nito sa hapag kainan ay mapaparusahan….katulad na lang ng “Stoning To Death” — Mga gagah alam ko na naiisip nyo hindi Stoning as in read: Paka banggag.,stoning as in batuhin!– batuhin ng sandamakmak na toyley peyper he he
34. Ang mahuhuling sangkot sa anomalyang ito ay tatalian sa kamay at paa tapos walang tigil na kikilitiin..at kikilitiin..at kikilitiin….
35 hanggang 100 bahala na kayong mag dagdag!!!!!
Paki-explain nyo nga nito?! Lord naman! Bakit mga pinoy pa! Bakit sa dinami dami nang internet cafe, sandamakal na kasosyalan dito sa Manila, pa-inglis inglis pa, yet etoooo! ETOOOOO!!! ETOOOOOOOOOOOOOOOO! ANG KINA-IINISAN koooo! Siguro naman di ko na dapat i-explain yang picture na yan no?!
Sa sobrang sarap nang kinakain mo, den, ilalabas ang table napkin. EKKKKKKKKKKKK!!!!! Kelangan siguro sa mga pinoy, powerpoint presenteyshun on how to use dat wan… to something down below behind your ass…
I think we need to do something… Mag-organize ka Mhean, momnibochok, bromsmo, Che, asan ka, mag tayo kayo nang NGO, on how to teach pinoy sa tamang gamit nang twalet peyper.
Plis lang… eto suggestion ko:100 Ways to change diz NAPKIN culture1 ipag-seminar ninyo mga kapwa aboridyinis natin…
2 O kaya, gawing isang semester na subject to sa lahat nang unibersidad nang pinas…
3 O kaya, isama sa sermon nang mga pari at obispo tuwing sunday…
4 O kaya, ibandilyo sa lahat nang kanto nang pinas…
5 Manawagan na rin kayo sa wawawiiii…..
6 I-advertise - frontpage sa manila bulletin…
7 Ilagay sa prendster - andun lahat nang pinoy eh…
8 Isaksak mo na rin sa lahat nang porn site… mas madaming pinoy dun…
9 Maglagay nang karatula sa POEA…
10 Gawing WELCOME SIGN sa Manila International Airport
11 Tatanggalin din lang lahat nang billboards sa Menila, palitan na lang nito!
12 Gawing cover page sa lahat nang notebuk nang mga estudyante
13 Ilagay sa gilid nang diploma nang mga gu-gradweyt
14 Ilagay sa PRC certificate. Unahin natin sa mga nurses!
15 Magtayo nang booth sa SM city on how to properly use twalet peyper
16 Dun na rin sa Robinsons at gaisano
17 Sya, sya magtayo rin nang isa sa Public market!
18 O kaya, lahat nang mga driver sa dyip pangaralan lahat nang sasakay.
19 Bigyan nang test ang mga sasakay sa trysikel at dyip. Yong di makasagot, di isasakay.
20 Kausapin lahat nang accounting firm. Gawing pers page to nang financial report.
21. ilagay sa lahat ng mga dyalibi products ang reminder kung paano at saan ginagamit ang tissue na ‘yan. maraming kumakain na bata sa dyalibi. para bata pa lang sila, alam na nila paano at saan ‘yan gagamitin.
22. gawing reminders mula sa mga cellular networks, imbes na kung anu-anong promo ang ipinadadala nila sa mga celfons, yan na lang ang ipadala nila: a reminder on how and where to use that thing.
23. ilagay sa crimes punishable with lethal injection ang hindi tamang paggamit nito hahahaha
24. isama sa state of the nation address ng bawat pangulo ang paraan kung paano at saan ito gagamitin
25. kunin din ang coopereyshun ng mga extremists at leftists, ang hindi marunong gumamit ng tissue na yan ay chuchugihin nila hehehehe
26. kung sino ang mahuling ginagamit ito sa hapag-kainan, pagbawasin sa plato at paihiin sa baso para malaman nila kung gaano kadiri diri ang paglagay nito sa hapag kainan
27. Magpamudmod ng plyers na kasama ang larawan ng toilet paper at maglagay ng *caution: for poet-s only*–imimoris na lang kaya!
28. Dapat sa production pa lang may nakatatak na “For toilet use only!” Mas konti gastos ng ganon. Anyway, product nila yun, e di sila ang gumastos.
29. request si mike velarde na mag organize ng malaking prayer rally tungkol dito.
30. Gawin syang REFRAIN nang bayang magiliw para alam kagad nang mga bata.
31. Kumuha ng corporate account sa Vista Media at Clear Channel para sila ang gagawa ng mga billboards na ilalagay sa bawat poste ng kanto sa ka-Maynilaan., Ipapalit sa advertisment ng mga lipat bahay chenes chenes..eto ang nakasulat…muka bang pwet ang bibig mo?pwes ilagay mo ang toylet peper sa dapat nyang paglagyan,orelse isusumbong namin kayo kay Tulfo.
32. Pakiusapan si Willy sa wawawi na i-plug ang anomalyang ito tutal lahat naman ng pinoy nanunuod ng wawawi twing tanghalian eh!
33. Ang mahuling gumagamit nito sa hapag kainan ay mapaparusahan….katulad na lang ng “Stoning To Death” — Mga gagah alam ko na naiisip nyo hindi Stoning as in read: Paka banggag.,stoning as in batuhin!– batuhin ng sandamakmak na toyley peyper he he
34. Ang mahuhuling sangkot sa anomalyang ito ay tatalian sa kamay at paa tapos walang tigil na kikilitiin..at kikilitiin..at kikilitiin….
35 hanggang 100 bahala na kayong mag dagdag!!!!!
Monday, June 15, 2009
.....LiFe Or SoMeThiNg LiKe ThAt......
ang tao nga naman,
hindi marunong makuntento sa kung ano man ang meron sya…
ewan ko kung ako lang ba ang ganito pero nakakatawang isipin.
dito na ako sa pang pitong call Center na trabaho ko. ika nga kina-career ko na..ok naman dito so far.. masaya ang mga kasama, madali na mahirap ang trabaho… sa sobrang dali minsan, halos nakakabagot na! sa sobra namang hirap nakakangawit na..yun na nga eh! Mas more ang madali lang ang trabaho… pero bakit meron parin akong nairereklamo? wala nang ibang gagawin kung di sumagot ng mga tawag sa telepono, maghanap ng nararapat na sagot o rebutalls sa mga engot na customer na nagmamarunong…
UN LANG!!!
ganon kasimple…
HA! HA! HA!
NOT!!!
ang mahirap nito, ang hirap mka timing ng kausap na normal na kliyente. kahit bulyawan sana ako, walang problema ma aapreciate ko pa..papano ba naman, ang mga h*n*y*p*k na kliyante na yan, ang tipid mag sagot sa telepono…
siguro akala nila mahuhulaan mo ang problema nila kung babagsakan ka lang ng telepono, marami namang pwedeng isagot sa aming mga telemarketer "I’m not interested" "take me off of your list" "I’m happy with what i have" "dont call me again"
POTA!!! basta-basta nalang nag hahung -up…
ni ha ni ho,,, wala!!!!
ano kami, manghuhula?
at ito pa ang isang problema ko…
akala ko noon, ang hirap mag in bound…
pag humirit na ang mga AB-normal mong kliyente ng "I have a bad experience with your company before" "i cannot contact your toll free number" "I cant call using your service", GOODLUCK!!!
alam kong may problema… KAYA NGA ako tumataTAWAG EH DIBA?!?!?!
ang kaibahan nun, sa totoong ugali mo di ka pwedeng rumesbak sa mga abnormal mong kliyente…minsan nga kung ma bulyawan ka ng "GO TO HELL" parang ang sarap sagutin ng "You know what sir?, your so sweet….i wish i could tell you that also…."
HANEP!!!
kaso di tlaga pwede..
pota di talaga pwedeng rumesbak!!!!
akala mo lang meron…
PERO WALA!!!
WALA!!!
WALA!!!
wala kang ibang masabi kungdi ang mala anghel mong boses na "im sorry" "i do apologize for the inconvinience"
HAAAAAY!
nakakatawang isipin. ang dali na nang ginagawa namin bilang inbound agent pero nagawa paring magreklamo…
HAHAHA!!!
hindi naman talaga ako nagrereklamo. sino ba naman ako para magreklamo sa buhay na to?
walang lang siguro akong magawa…
alam mo na…
Nakakantok eh sarap gumawa ng entry sa blog!!!
hindi marunong makuntento sa kung ano man ang meron sya…
ewan ko kung ako lang ba ang ganito pero nakakatawang isipin.
dito na ako sa pang pitong call Center na trabaho ko. ika nga kina-career ko na..ok naman dito so far.. masaya ang mga kasama, madali na mahirap ang trabaho… sa sobrang dali minsan, halos nakakabagot na! sa sobra namang hirap nakakangawit na..yun na nga eh! Mas more ang madali lang ang trabaho… pero bakit meron parin akong nairereklamo? wala nang ibang gagawin kung di sumagot ng mga tawag sa telepono, maghanap ng nararapat na sagot o rebutalls sa mga engot na customer na nagmamarunong…
UN LANG!!!
ganon kasimple…
HA! HA! HA!
NOT!!!
ang mahirap nito, ang hirap mka timing ng kausap na normal na kliyente. kahit bulyawan sana ako, walang problema ma aapreciate ko pa..papano ba naman, ang mga h*n*y*p*k na kliyante na yan, ang tipid mag sagot sa telepono…
siguro akala nila mahuhulaan mo ang problema nila kung babagsakan ka lang ng telepono, marami namang pwedeng isagot sa aming mga telemarketer "I’m not interested" "take me off of your list" "I’m happy with what i have" "dont call me again"
POTA!!! basta-basta nalang nag hahung -up…
ni ha ni ho,,, wala!!!!
ano kami, manghuhula?
at ito pa ang isang problema ko…
akala ko noon, ang hirap mag in bound…
pag humirit na ang mga AB-normal mong kliyente ng "I have a bad experience with your company before" "i cannot contact your toll free number" "I cant call using your service", GOODLUCK!!!
alam kong may problema… KAYA NGA ako tumataTAWAG EH DIBA?!?!?!
ang kaibahan nun, sa totoong ugali mo di ka pwedeng rumesbak sa mga abnormal mong kliyente…minsan nga kung ma bulyawan ka ng "GO TO HELL" parang ang sarap sagutin ng "You know what sir?, your so sweet….i wish i could tell you that also…."
HANEP!!!
kaso di tlaga pwede..
pota di talaga pwedeng rumesbak!!!!
akala mo lang meron…
PERO WALA!!!
WALA!!!
WALA!!!
wala kang ibang masabi kungdi ang mala anghel mong boses na "im sorry" "i do apologize for the inconvinience"
HAAAAAY!
nakakatawang isipin. ang dali na nang ginagawa namin bilang inbound agent pero nagawa paring magreklamo…
HAHAHA!!!
hindi naman talaga ako nagrereklamo. sino ba naman ako para magreklamo sa buhay na to?
walang lang siguro akong magawa…
alam mo na…
Nakakantok eh sarap gumawa ng entry sa blog!!!
Monday, June 8, 2009
....AnG pAgBaBaLiK.....
Haaaaaayyyyyy….
Finally, I got a chance to write on my blog again. After long long years of resting.. Matagal ko ng gustong sumulat pero dahil sa dami ng ginagawa pilit kong kinakalimutan ang mga bagay na nadarama ko. Ngayong mga panahon na to, magulo ang mundo ko as in medyo disaster. Masayang masaya ako pero malungkot na malungkot din. Masaya ako kasi maraming magagandang bagay ang nangyayari sa kin. Careerwise ok naman, challenging work, challenging responsibilities, being able to take calls again, talking to irate clients and a very challenging job dito sa TELE Access (naksss...I'm sorounded of briliant and beautifull people of this company). Kaya ok naman ako, and siyempre, nice co-workers din. In terms of lovelife/social life naman, hmmmm… nuh, we’re doing worst na siguro. Hindi na Madalas ang aming pag uusap at pagsasama. Kahit umalis or let say lumayas siya (ok I’m spilling the beans) masaya ako kasi sulit naman yung times namin together at kahit papanu naging mag ok naman kami. And I feel na she’s having fun din naman ngayong I’m around sa buhay nya. So far so great! Kaya lang… what’s making me sad is that, kung kelan naman things like these are happening, saka naman siya nag mumulto ulit, sori nagpaparamdam ulit. text text kuwari, kuwari wroNg seNt, Anak ng teteng! luma na yan eh! Bilang na lang ang mga nararamdaman ko sa kanya… actually, sa ngayon, isang bagay na lang talaga yun. at saka ayoko na rin… Nalulungkot talaga ko… And dati ang tagal kong iiyaka to. Pero I’m definitely happy na talaga. Alam ko naman na this is something good for my own career and everything (selfish na kung selfish). Pero yun, siyempre, malungkot ako kasi sobrang nasaktan talaga ako dati. O God, sinasabi ko pa lang yun, nafifeel ko ng nagbebreak yung heart ko (belaysing ga kinorni ako!!! wheeew!!!). Pero I have a feeling naman na makakabuti rin to sa amin. Sana mamiss niya ko as much as I’ll miss her. Sana makapag usap pa rin kami pa minsan minsan despite the difference in timezones. hindi ko sure kung gano ka-constant ang communication namin. And sabi ko nga, sana bigla niyang marealize na kaibigan pala niya ako. that’s life. Malay mo nga, this is God’s will! And the good times will never end… till we meet again..
And I know that it won’t be long… until we meet again…
So ayun… Until we meet again… I know we’ll have more fun times together! And baka pagbalik mo, we have taken our kanya kanyang relationship to the next level… wish… (libre naman mangarap)*wink*
Finally, I got a chance to write on my blog again. After long long years of resting.. Matagal ko ng gustong sumulat pero dahil sa dami ng ginagawa pilit kong kinakalimutan ang mga bagay na nadarama ko. Ngayong mga panahon na to, magulo ang mundo ko as in medyo disaster. Masayang masaya ako pero malungkot na malungkot din. Masaya ako kasi maraming magagandang bagay ang nangyayari sa kin. Careerwise ok naman, challenging work, challenging responsibilities, being able to take calls again, talking to irate clients and a very challenging job dito sa TELE Access (naksss...I'm sorounded of briliant and beautifull people of this company). Kaya ok naman ako, and siyempre, nice co-workers din. In terms of lovelife/social life naman, hmmmm… nuh, we’re doing worst na siguro. Hindi na Madalas ang aming pag uusap at pagsasama. Kahit umalis or let say lumayas siya (ok I’m spilling the beans) masaya ako kasi sulit naman yung times namin together at kahit papanu naging mag ok naman kami. And I feel na she’s having fun din naman ngayong I’m around sa buhay nya. So far so great! Kaya lang… what’s making me sad is that, kung kelan naman things like these are happening, saka naman siya nag mumulto ulit, sori nagpaparamdam ulit. text text kuwari, kuwari wroNg seNt, Anak ng teteng! luma na yan eh! Bilang na lang ang mga nararamdaman ko sa kanya… actually, sa ngayon, isang bagay na lang talaga yun. at saka ayoko na rin… Nalulungkot talaga ko… And dati ang tagal kong iiyaka to. Pero I’m definitely happy na talaga. Alam ko naman na this is something good for my own career and everything (selfish na kung selfish). Pero yun, siyempre, malungkot ako kasi sobrang nasaktan talaga ako dati. O God, sinasabi ko pa lang yun, nafifeel ko ng nagbebreak yung heart ko (belaysing ga kinorni ako!!! wheeew!!!). Pero I have a feeling naman na makakabuti rin to sa amin. Sana mamiss niya ko as much as I’ll miss her. Sana makapag usap pa rin kami pa minsan minsan despite the difference in timezones. hindi ko sure kung gano ka-constant ang communication namin. And sabi ko nga, sana bigla niyang marealize na kaibigan pala niya ako. that’s life. Malay mo nga, this is God’s will! And the good times will never end… till we meet again..
And I know that it won’t be long… until we meet again…
So ayun… Until we meet again… I know we’ll have more fun times together! And baka pagbalik mo, we have taken our kanya kanyang relationship to the next level… wish… (libre naman mangarap)*wink*
Subscribe to:
Posts (Atom)