Haaaaaayyyyyy….
Finally, I got a chance to write on my blog again. After long long years of resting.. Matagal ko ng gustong sumulat pero dahil sa dami ng ginagawa pilit kong kinakalimutan ang mga bagay na nadarama ko. Ngayong mga panahon na to, magulo ang mundo ko as in medyo disaster. Masayang masaya ako pero malungkot na malungkot din. Masaya ako kasi maraming magagandang bagay ang nangyayari sa kin. Careerwise ok naman, challenging work, challenging responsibilities, being able to take calls again, talking to irate clients and a very challenging job dito sa TELE Access (naksss...I'm sorounded of briliant and beautifull people of this company). Kaya ok naman ako, and siyempre, nice co-workers din. In terms of lovelife/social life naman, hmmmm… nuh, we’re doing worst na siguro. Hindi na Madalas ang aming pag uusap at pagsasama. Kahit umalis or let say lumayas siya (ok I’m spilling the beans) masaya ako kasi sulit naman yung times namin together at kahit papanu naging mag ok naman kami. And I feel na she’s having fun din naman ngayong I’m around sa buhay nya. So far so great! Kaya lang… what’s making me sad is that, kung kelan naman things like these are happening, saka naman siya nag mumulto ulit, sori nagpaparamdam ulit. text text kuwari, kuwari wroNg seNt, Anak ng teteng! luma na yan eh! Bilang na lang ang mga nararamdaman ko sa kanya… actually, sa ngayon, isang bagay na lang talaga yun. at saka ayoko na rin… Nalulungkot talaga ko… And dati ang tagal kong iiyaka to. Pero I’m definitely happy na talaga. Alam ko naman na this is something good for my own career and everything (selfish na kung selfish). Pero yun, siyempre, malungkot ako kasi sobrang nasaktan talaga ako dati. O God, sinasabi ko pa lang yun, nafifeel ko ng nagbebreak yung heart ko (belaysing ga kinorni ako!!! wheeew!!!). Pero I have a feeling naman na makakabuti rin to sa amin. Sana mamiss niya ko as much as I’ll miss her. Sana makapag usap pa rin kami pa minsan minsan despite the difference in timezones. hindi ko sure kung gano ka-constant ang communication namin. And sabi ko nga, sana bigla niyang marealize na kaibigan pala niya ako. that’s life. Malay mo nga, this is God’s will! And the good times will never end… till we meet again..
And I know that it won’t be long… until we meet again…
So ayun… Until we meet again… I know we’ll have more fun times together! And baka pagbalik mo, we have taken our kanya kanyang relationship to the next level… wish… (libre naman mangarap)*wink*
